روزی از روزها...چشم گشود...
به امید زندگانی....
خوب بودن.
خوب زندگی کردن
و آموزش راه و رسم زندگی
خنده ها کرد
گریه ها کرد
خوشی ها
سختی ها
تلاش کرد...
برای زندگی اش....
ستون های خانه اش را ازدست داد....
مادری که جانش،جان او بود...
پدری که دستهای پینه بسته اش به امید لبخند او بود...
تنها امید زندگی اش....خواهرش ماند....
خود را نباخت...ادامه داد...با بازی روزگار جنگید....
عزیزی را از او گرفت....و او تا مرز غم ها رفت...اما روزگار تازه بازی اش را شروع کرده بود...
اما دست روزگار...این روزگار بی رحم...در بازی کودکانه اش با بانوی پاییزی به او نشان داد قویتر است....به او نشان داد میتواند سنگ را هم آب کند
ودراخر درسانحه ای خواهر گرامی اش راهم از او گرفت.....
ندای عزیز....بانوی آسمانی....
اینبار هم قوی بمان....
و بگذار زندگی بهانه ای باشد برای ادامه و حیات تو....و چه بسا که کودکی چشم انتظار آغوش تو خواهد ماند...چشم های معصومش را اشکین نکن....و خود را باز هم قوی بپندار... چرا که تلقین نیز کارساز است....
دوست داشتم شریک لحظه لحظه ی غم هایت باشم...
دوست داشتم تمامی شادی های دنیا را برایت فراهم آورم....
چه کنم...که بنده ای بیش نیستم...و از همه ی اینها حقیر....و تنها آرزویی که دارم این است که امیدت را نگیرد روزگار....
با امید قوی بودنت در هر لحظه.....
تسلیت بانو....
غم آخرت باشد...
رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيءٍ رَحْمَةً وَعِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذابَ الجَحِيمِ
رَبَّنا وَأَدْخِلْهُمْ جَنّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَأَزْواجِهِمْ وَذُرِّيّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ
وَقِهِمُ السَّيِّئاتِ وَمَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذلِكَ هُوَ الفَوْزُ العَظِيمُ
![]()
![]()
به امید زندگانی....
خوب بودن.
خوب زندگی کردن
و آموزش راه و رسم زندگی
خنده ها کرد
گریه ها کرد
خوشی ها
سختی ها
تلاش کرد...
برای زندگی اش....
ستون های خانه اش را ازدست داد....
مادری که جانش،جان او بود...
پدری که دستهای پینه بسته اش به امید لبخند او بود...
تنها امید زندگی اش....خواهرش ماند....
خود را نباخت...ادامه داد...با بازی روزگار جنگید....
عزیزی را از او گرفت....و او تا مرز غم ها رفت...اما روزگار تازه بازی اش را شروع کرده بود...
اما دست روزگار...این روزگار بی رحم...در بازی کودکانه اش با بانوی پاییزی به او نشان داد قویتر است....به او نشان داد میتواند سنگ را هم آب کند
ودراخر درسانحه ای خواهر گرامی اش راهم از او گرفت.....
ندای عزیز....بانوی آسمانی....
اینبار هم قوی بمان....
و بگذار زندگی بهانه ای باشد برای ادامه و حیات تو....و چه بسا که کودکی چشم انتظار آغوش تو خواهد ماند...چشم های معصومش را اشکین نکن....و خود را باز هم قوی بپندار... چرا که تلقین نیز کارساز است....
دوست داشتم شریک لحظه لحظه ی غم هایت باشم...
دوست داشتم تمامی شادی های دنیا را برایت فراهم آورم....
چه کنم...که بنده ای بیش نیستم...و از همه ی اینها حقیر....و تنها آرزویی که دارم این است که امیدت را نگیرد روزگار....
با امید قوی بودنت در هر لحظه.....
تسلیت بانو....
غم آخرت باشد...
رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيءٍ رَحْمَةً وَعِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذابَ الجَحِيمِ
رَبَّنا وَأَدْخِلْهُمْ جَنّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَأَزْواجِهِمْ وَذُرِّيّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ العَزِيزُ الحَكِيمُ
وَقِهِمُ السَّيِّئاتِ وَمَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذلِكَ هُوَ الفَوْزُ العَظِيمُ
