این روزها در جامعهمان شاهد روابط بسیار صمیمی همکاران خانوم و آقا با یکدیگر هستیم. لبخندها و خندههای بلند، شوخیهای دور از انتظار، صدا کردن به اسم کوچک و صمیمتهای بیجا. شاید خیلیها بگویند فضای صمیمی همکارها کمک میکند به بالاتر رفتن راندمان کار. اما آیا مرز این صمیمیت تعریف شده است؟ بهطور مثال گرفتن جشن تولد همکارها برای یکدیگر و بیرون رفتنهای گروهی چه تاثیر خاصی میتواند در بالا بردن راندمان کاری داشته باشد؟
این فضاها بیشتر در شرکتهای خصوصی و گروههای رسانهای و پرسونل بیمارستانها به چشم میخورد. اما اين نوع رفتار از کجا آمده است؟ شاید اگر در این موارد عمیق شویم برسیم به سریال پرستاران که با اسم کوچک یکدیگر را صدا میکردند و وارد ماجراهای شخصی یکدیگر میشدند، برسیم به شبکههای فارسی زبان که مولد روابط خیانتآمیز بین همکاران و رفتارهای صمیمی آنها هستند.
کاملا مشخص است که این فرهنگ اصیل ما نیست و فرهنگی است که دارد تزریق میشود، از مد و مدگرایی گرفته تا رفتارهای اجتماعی. بهتر است خانمها بدانند که وقتی بیش از حد شوخی میکنند و بگو بخند راه میاندازند شأن اجتماعی خود را در محیط کاری از دست میدهند و این راحتی باعث میشود که گاهی به آنها توهین شود و این اجازه را خودشان به همکارانشان دادهاند. رفتار یک زن مسلمان این نیست و بهتر است آقایان بدانند که بگو بخند و خاله زنک بازی در محیط کار باعث میشود که دیگر حال و حوصلهای برای خانواده خودشان نداشته باشند. به راستی کدام زن است که دوست داشته باشد شوهرش با زنان دیگر بگوید و بخندد و غیرت کدام مرد است که اجازه میدهد همسرش روابط دوستانه با همکاران مردش داشته باشد؟
کسانی که لبخندشان را در جایی دیگر خرج میکنند و به انتهای داراییشان میرسند، چگونه میتوانند شادی را به خانوادهشان هدیه دهند؟
این موارد باعث میشود که خانواده سرد شود و بین همسرها طلاق عاطفی بهوجود بیاید که خود این نکته جرقهای است برای اختلافات،افسردگی، خیانت، طلاق و...
و اما اسلام در رابطه با روابط بین زن و مرد چه میگوید؟ در این بین میپردازیم به احادیثی از ائمه(ع):
* حضرت محمد(ص) : کسی که با زن نامحرمی شوخی کند، در مقابل هر کلمهای که در دنیا به او گفته است، هزار سال حبس میشود و اگر مردی زنی را با رضایت او از راه حرام در آغوش بکشد، ببوسد، آن زن همانقدر گناهکار است که مرد گناه کرده و اگر مرد به زور این کارها را انجام دهد، گناه هر دو به عهده مرد است. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 607)
* مولاعلی(ع): پیوسته امت مسلمان به راه خیر قدم مینهند، تا زمانی که از فرهنگ و آداب و رسوم (مانند پوشیدن لباس و غذا خوردن و...) از کافران تقلید نکنند و اگر در آداب از بیگانگان پیروی کردند خداوند قادر آنان را ذلیل میگرداند. (بحارالانوار جلد 79 ( 76 ) صفحه 303 باب التجمل و اظهار النعمه)
این فضاها بیشتر در شرکتهای خصوصی و گروههای رسانهای و پرسونل بیمارستانها به چشم میخورد. اما اين نوع رفتار از کجا آمده است؟ شاید اگر در این موارد عمیق شویم برسیم به سریال پرستاران که با اسم کوچک یکدیگر را صدا میکردند و وارد ماجراهای شخصی یکدیگر میشدند، برسیم به شبکههای فارسی زبان که مولد روابط خیانتآمیز بین همکاران و رفتارهای صمیمی آنها هستند.
کاملا مشخص است که این فرهنگ اصیل ما نیست و فرهنگی است که دارد تزریق میشود، از مد و مدگرایی گرفته تا رفتارهای اجتماعی. بهتر است خانمها بدانند که وقتی بیش از حد شوخی میکنند و بگو بخند راه میاندازند شأن اجتماعی خود را در محیط کاری از دست میدهند و این راحتی باعث میشود که گاهی به آنها توهین شود و این اجازه را خودشان به همکارانشان دادهاند. رفتار یک زن مسلمان این نیست و بهتر است آقایان بدانند که بگو بخند و خاله زنک بازی در محیط کار باعث میشود که دیگر حال و حوصلهای برای خانواده خودشان نداشته باشند. به راستی کدام زن است که دوست داشته باشد شوهرش با زنان دیگر بگوید و بخندد و غیرت کدام مرد است که اجازه میدهد همسرش روابط دوستانه با همکاران مردش داشته باشد؟
کسانی که لبخندشان را در جایی دیگر خرج میکنند و به انتهای داراییشان میرسند، چگونه میتوانند شادی را به خانوادهشان هدیه دهند؟
این موارد باعث میشود که خانواده سرد شود و بین همسرها طلاق عاطفی بهوجود بیاید که خود این نکته جرقهای است برای اختلافات،افسردگی، خیانت، طلاق و...
و اما اسلام در رابطه با روابط بین زن و مرد چه میگوید؟ در این بین میپردازیم به احادیثی از ائمه(ع):
* حضرت محمد(ص) : کسی که با زن نامحرمی شوخی کند، در مقابل هر کلمهای که در دنیا به او گفته است، هزار سال حبس میشود و اگر مردی زنی را با رضایت او از راه حرام در آغوش بکشد، ببوسد، آن زن همانقدر گناهکار است که مرد گناه کرده و اگر مرد به زور این کارها را انجام دهد، گناه هر دو به عهده مرد است. (ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 607)
* مولاعلی(ع): پیوسته امت مسلمان به راه خیر قدم مینهند، تا زمانی که از فرهنگ و آداب و رسوم (مانند پوشیدن لباس و غذا خوردن و...) از کافران تقلید نکنند و اگر در آداب از بیگانگان پیروی کردند خداوند قادر آنان را ذلیل میگرداند. (بحارالانوار جلد 79 ( 76 ) صفحه 303 باب التجمل و اظهار النعمه)