تعداد زیادی از سلاح‌های شیمیایی در دوران باستان وجود داشته‌اند که در تحقیقات نامی از آن‌ها برده نشده و ظاهرا فقط افراد معدودی از مستندات باقی مانده از دوران باستان آگاه هستند. با این حال در تفاسیر جدیدی که از نبرد ایران و روم در تونل دورا شده چنین بر می‌آید که ایرانی‌ها به خوبی از اسلحه‌ای شیمیایی استفاده می‌کنند.
حدود ۱۸۰۰ سال پیش ۱۹ سرباز رومی با عجله به درون تونلی زیرزمینی می‌روند تا از شهر باستانی دورا دفاع کنند. در برابر آن‌ها ارتشی از سربازان ایرانی قرار گرفته که تونلی برای عبور از دیوارهای شهر حفر کرده‌اند، اما در این تعقیب و گریز زیر زمینی رومی‌ها با سلاحی مرگبار روبرو می‌شوند که شمشیرها قدرت مقابله با آن را ندارد، و سربازان وحشت زده‌ی رومی در چند دقیقه می‌میرند در حالی که هنوز آخرین سکه‌ها در قلاف کمرشان باقی‌مانده است.
جایی که دود جان می‌گیرد
دیوارهای شهر باستانی دورا-اروپوس
اما از نظر سایمون جیمز باستان شناس و مورخ از دانشگاه لِستر انگلستان مواردی از این سناریو با عقل همخوانی ندارد، ابتدا آنکه مبارزه‌ی تن به تن در تونلی که به زحمت یک مرد بتواند سرپا بایستد کاری بسیار دشوار است و سپس آنکه موقعیت جنازه‌ها با سناریوی دو منسیل که در آن رومی‌ها بر اثر سوختن به قتل رسیده‌اند مطابقت ندارد. سایمون جیمز می‌گوید:
موقعیت اسکلت‌ها نشان دهنده‌ی تعداد زیادی از انسان که در فضای کوچک جمع شده باشند نبود، بلکه آن تپه‌ای از اجساد قرار گرفته بر روی هم بود.با استفاده از گزارش‌های قدیمی جیمز تصور می‌کند شاید در آن روز مرگبار سربازان رومی برای فرار از آن تونل یکدیگر را لگدمال کرده‌اند، اما یکی از همکارانش ایده‌ی دیگری را مطرح می‌کند.
دود جهنمی
اسکلت سرباز پارسی در تونل دورا، زره مرد به دور سینه‌ی او جمع شده که نشان میدهددر هنگام تلاش برای درآوردن آن کشته شده است
هرکول پرندگان استومفالوسی را با تیرهای زهرآگین میکشد - والنسیا، اسپانیابه معنای واقعی کلمه تونل رومی‌ها تبدیل به جهنم شده بود.
طرحی از چگونگی این نبردجنگهایی وحشتناک
پس از پایان حفاری، دو مسنیل تونل را می‌بندد؛ بنابراین احتمالاً اسکلت‌ها در جایی که از ابتدا بودند دست نخورده باقی مانده‌اند. جیمز می‌گوید:
استفاده‌ی ایرانی‌ها از سلاح‌های شیمیایی نشان می‌دهد جنگ‌های باستانی بسیار پیچیده و وحشتناک بوده است.قیر و گوگرد بر سطح زمین یافت می‌شوند پس احتمالاً ایرانی‌ها در آن زمان این روش را اختراع نکرده‌اند و شاید استفاده از آن روشی معمول در جنگ بوده است. چیزی که این تحقیقات نشان می‌دهد آن است که جنگ‌های باستانی بسیار بی‌رحمانه و وحشتناک بوده‌اند. شواهد به دست آمده تصوری زنده و وحشتناک از جنگی سخت خونین و کشتاری بزرگ را در ذهن تداعی می‌کند. این ۲۰ مرد اولین قربانیان شناخته شده‌ی جنگ‌های شیمیایی باستانی هستند و این مورد یکی از معدود مواردی است که هنوز شواهد فیزیکی پس از خاکبرداری و کاوش‌های باستان شناسی دهه‌ی ۱۹۳۰ دست نخورده باقی‌مانده است.