روآن اتکینسون، بازیگر نقش «مستر بین» می*گوید دیگر وقت خداحافظی این شخصیت با تلویزیون رسیده است.
این بازیگر 57 ساله اخیرا گفت با اینکه این شخصیت بسیار موفق محبوبیت و جوایز بسیاری برای او به همراه داشته است اما میان*سالی موجب شده احساس کند «بچه*بازی درآوردن کمی غمگین» به نظر برسد.
در عوض اتکینسون تصمیم گرفته مستقیم به دنیای تئاتر برود و با بازی در «Quartermaine’s Terms» نوشته سیمون گری، اولین حضور خود در نقش اصلی در تئاتر را تجربه کند. این نمایش در وست*اِند روی صحنه می*رود.
بازیگر نقش «مستر بین» گفت: «این نقش که برای من از هر چیز دیگری از نظر مالی موفقیت*آمیز بوده، ترکیبی از بچه*بازی و تحرک فیزیکی بود و حالا بیشتر و بیشتر حس می*کنم که باید کمتر سراغ این نقش بروم. جدا از اینکه با بالا رفتن سن توانایی جسمی آدم کاهش پیدا می*کند، از طرفی حس می*کنم وقتی کسی در 50 سالگی ادای بچه*ها را دربیاورد دچار غم و اندوه شود. باید مراقب بود.»
اتکینسون اعتراف کرد موفقیت خارج از تصور «مستر بین»، کاراکتری که به ندرت سخن می*گوید، موجب شده همه او را به شکل این شخصیت ببینند و همین بازی او در دیگر نقش*ها را دشوار کند.
او افزود وقتی سال 2009 در نمایش «الیور!» در نقش غیراصلی فاگین در وست*اند روی صحنه رفت دوباره عشق تئاتر در دلش زنده شد و حس کرد چقدر با این هنر «راحت» است.
این بازیگر در جریان مراسم افتتاحیه بازی*های المپیک لندن نیز حضوری بامزه*ای در نقش یک نوازنده پیانو داشت، او از اینکه خوراک تلویزیون و سینما برای مخاطب اتکای صرف به فناوری و تبلیغات شده گله کرد و موفقیت دنی بویل در مراسم افتتاحیه المپیک را غیرمنتظره بودن آنچه بیننده می*دید، توصیف کرد.
«در دنیای مدرن کمتر پیش می*آید چیزی که می*بینیم شگفت*زده*امان کند. هر چیزی که در سینما و تلویزیون یا حتی تئاتر می*بینیم تبلیغاتی است، شبیه معرفی کالاست، اغلب شیوه*های سرگرمی*سازی اینچنین شده*اند. اینکه به تماشای چیزی بنشینی و ندانی چه چیزی در انتظارت است خیلی نادر شده و بویل توانایی خلق چنین چیزی را دارد.»
اتکینسون جدا از شخصیت «مستر بین» با خلق شخصیت «جانی انگلیش» که پارودی شخصیت جیمز باند است نیز شهرت دارد.
تلگراف / 17 نوامبر / ترجمه: حسین عیدی*زاده
در عوض اتکینسون تصمیم گرفته مستقیم به دنیای تئاتر برود و با بازی در «Quartermaine’s Terms» نوشته سیمون گری، اولین حضور خود در نقش اصلی در تئاتر را تجربه کند. این نمایش در وست*اِند روی صحنه می*رود.
بازیگر نقش «مستر بین» گفت: «این نقش که برای من از هر چیز دیگری از نظر مالی موفقیت*آمیز بوده، ترکیبی از بچه*بازی و تحرک فیزیکی بود و حالا بیشتر و بیشتر حس می*کنم که باید کمتر سراغ این نقش بروم. جدا از اینکه با بالا رفتن سن توانایی جسمی آدم کاهش پیدا می*کند، از طرفی حس می*کنم وقتی کسی در 50 سالگی ادای بچه*ها را دربیاورد دچار غم و اندوه شود. باید مراقب بود.»
اتکینسون اعتراف کرد موفقیت خارج از تصور «مستر بین»، کاراکتری که به ندرت سخن می*گوید، موجب شده همه او را به شکل این شخصیت ببینند و همین بازی او در دیگر نقش*ها را دشوار کند.
او افزود وقتی سال 2009 در نمایش «الیور!» در نقش غیراصلی فاگین در وست*اند روی صحنه رفت دوباره عشق تئاتر در دلش زنده شد و حس کرد چقدر با این هنر «راحت» است.
این بازیگر در جریان مراسم افتتاحیه بازی*های المپیک لندن نیز حضوری بامزه*ای در نقش یک نوازنده پیانو داشت، او از اینکه خوراک تلویزیون و سینما برای مخاطب اتکای صرف به فناوری و تبلیغات شده گله کرد و موفقیت دنی بویل در مراسم افتتاحیه المپیک را غیرمنتظره بودن آنچه بیننده می*دید، توصیف کرد.
«در دنیای مدرن کمتر پیش می*آید چیزی که می*بینیم شگفت*زده*امان کند. هر چیزی که در سینما و تلویزیون یا حتی تئاتر می*بینیم تبلیغاتی است، شبیه معرفی کالاست، اغلب شیوه*های سرگرمی*سازی اینچنین شده*اند. اینکه به تماشای چیزی بنشینی و ندانی چه چیزی در انتظارت است خیلی نادر شده و بویل توانایی خلق چنین چیزی را دارد.»
اتکینسون جدا از شخصیت «مستر بین» با خلق شخصیت «جانی انگلیش» که پارودی شخصیت جیمز باند است نیز شهرت دارد.
تلگراف / 17 نوامبر / ترجمه: حسین عیدی*زاده