دو سه روز پيش من يه تاپيکي زدم با عنوان لطفا آقايون بيان جواب بدن... اگر اون تاپيک رو خونده باشيد مي دونيد سوالي که در متن اون تاپيک گنجانده شده بود اين بود: وقتي کسي قصد آشنايي با شما را دارد بايد در مورد هدف ارتباط از او سوال کرد يا بايد صبر کرد رابطه مقداري جلو برود و بعد درمورد هدف سوال کرد... نکته ي دوم اينجا بود که اگر پسري در خيابان به دختري شماره داد حتما بايد به حسن نيت او شک کرد؟ يکي از دوستان نظري داده بودن که :
"من پسر شاغلی رو سراغ ندارم که بعد از اتمام کارش بره خیابون دنبال عشق کم شدشبگرده بوده توی مسیر یه رابطه هایی صورت گرفته"
تمام رابطه هايي که براي ما شکل ميگيره بر حسب اتفاق صورت مي گيره...اما در هرحال اين رابطه اي که ايشون مي گن در مسير شکل مي گيره باز هم يک رابطه ي خياباني است... همين امروز يک مورد براي خودم اتفاق افتاد. اتفاقا من هم از محل کارم داشتم برمي گشتم که يک آقايي خيلي محترمانه جلو اومدن خودشونو معرفي کردن و درخواست آشنايي نمودند!!!
قابل توجه يکي از دوستان که درباره ي پست قبلي گفته بودن: " آدم با دهان غذا ميخوره نه با چشمانش" و منظورشون اين بود که من به طرف مقابلم آمار داده بودم که بياد به من پيشنهاد بده بگم که امروز اين آقا گفتند وقتي من از محل کارم خارج شدم ايشان مي خواستند آنطرف خيابان تاکسي بگيرند که متوجه من شدند و خيلي خوششان آمد و مدتي پشت سرم آمدند تابالاخره به خودشان اجازه دادند بيايند جلو و پيشنهادشان را مطرح کنند!!! نمي دونم شايد پشت سر من هم چشم دارد!!!!
به هر حال من پيشنهاد ايشان را قبول نکردم... ايشان از خود چنان سماجت به خرج دادند که اينجانب مجبور شدم مسير ي که مي توانستم تا خانه پياده بيايم و از باران مطبوع پاييزي لذت ببرم را سوار تاکسي شوم تا ايشان دست از سر من بردارد... حتما اگر تاکسي خالي بود سوار تاکسي هم مي شد!!!!
يکي ديگر از دوستان گفته بودند:" در رابطه با پسرا:
پسرا کلا عادتشونه بعد از ی مدت از جنس مخالف خستهمیشن.براشون تکراری میشه
و ولش میکنند
بعد بیشتر هدف پسرها از دوستی همون رفعنیاز جنسیه نه چیز دیگه(مگر در شرایطی که پایین گفتم
در رابطه با ازدواج:
کلا اگر پسری کسی رو برای ازدواج بخواد به این راحتی جلونمیره.
که مثلا بگه با من دوس شو.قطعا اگه هدفش ازدواج باشه رابطه باید خاص ترباشه"
خوب حالا سوال من اينکه که اين آقايي که هدفش ازدواجه بايد کجا يک دختر را ملاقات کند؟
محل کار؟ خوب ممکن است در محل کار دختر يا پسر ايده آل آنها وجود نداشته باشد.... خواستگاري؟
بله همين دوست گرامي گفتن:" از شیوهی حرف زدن شما معلومه که دوس دارین عشقتون رو از همین روابط دوستی پیداکنین
طرز فکرتونو باید عوض کنین
که اگر هم اینطور میخواید پیدا کنیدفک کنم تا اون موقع از همه نظر زیاد آسیب ببینین
به نظرتون زیبا نیست که شماعشقتونو برای اولین بار در مجلس خواستگاری ببینید
خوب بالاخره من متوجه نشدم ايشون که از طرز تفکر من انتقاد کردن و گفتن بهتره عشق رو در مجلس خواستگاري ببينيد چرا بعدش باز هم تغيير نظر دادن و گفتن: " یا اگر هم با رابطه ایباشه
مثلا پسر بسیار محترمانه به شما بگه که من از شما خوشم اومده و ی دوستیمعمولی باشه برای شناختن همدیگه نه بیشتر
و اگر خوشتون اومد از هم ازدواجکنین"!!!!!!
بايد بگويم طرز فکر من اين نيست که عشق را مي شود در خيابان پيدا کرد!!! بحث من اساسي تر از اين حرفهاست....
يکي از دوستان گفته بودند:" تو این دوره بخوای یکی رو پیدا کنی خیلی سخته . از جمله اینکه طرف آدم باشه . کهالان همه گرگ شدن .
من خودم تا حالا از این رابطه های دوست دختر و پسر نداشتم . خیلی دلم میخواست یکبار هم که شده تجربه کنم . چند روز پیش با چندتا از بچه هایسایت صحبت کردم داشتم ازشون مشورت میگرفتم . هم با پسرای سایت صحبت کردم هم دخترا اونا هم گفتن که اين چيزا رو قبول ندارن
تو زندگی نباید دنبال عشق بگردی بلکه خود اون عشق میاد سمتت . سرنوشت و تقدیر واینجور چیزا خودش دست به دست هم میده اون شخص مورد نظر رو جلو راهت میزاره . طوریهم هست که خودت متوجه میشی که این شخص برای تو هستش."
خوب من تا حدي با نظر ايشان موافق هستم ... اما دختر و پسرهايي را سراغ دارم که وقتي با آنها صحبت مي کنم مي گويند: در محل کارم هيچ جنس مخالفي که از او خوشم بيايد نيست... در خيابان هم شماره دادن درست نيست اهل مهماني و اينجور برنامه ها هم نيستم تا حالا هم کسي خيرش به ما نرسيده و کسي را معرفي نکرده است....وقتي يک دختر يا يک پسر فرصت آشنايي با کسي را ندارد چگونه مي تواند عاشق شود؟ من بر اين باورم که ما در زندگي خودمان مي توانيم انتخاب کنيم عاشق چه کساني شويم.... اگر من با پسري آشنا شوم که بدانم خلقيات خوبي ندارد نبايد در رابطه با او پيش بروم نبايد بگذارم عاشقش شوم و به خاطر احساسم از ملاکهايي که براي همسر آينده ام دارم صرف نظر کنم....البته اين عقيده ي من است...من به عشق افلاطوني معتقد نيستم
يکي ديگه از دوستان گفته بودن:"
راستش منم خیلی کنجکاوم که آقایون جواببدن....
شبیه همین موضوع تازگیها برای منم اتفاق افتاد که به شدت ناراحت شدم
یکی از دوستان قدیمیه من بعد از سالها همدیگه رو میدیدم
اومده بودمحمودآباد هتل نارنجستان و به دلایلی باید فردا صبحش برمی گشت تهران
برایدیدنمون هماهنگ کرده بودیم من از یکی دو تا شهر اونورتر باید میرفتم
تا برم شد 10 شب
برای اینکه به عنوان یک راننده خانم در جاده ها راحت تر باشم با دو تاخواهرام رفتم
خلاصه اینکه در برگشتن به سمت منزل
با اینکه در کمال سادگی ومتانت رفتیم یک گروه از همین آقایون !!!
با ماشینشون گیر دادن و از دم هتل مارو همراهی میکردن
البته همراهی که سراسر مزاحمت بود
نهایتا اینکه من بهخواهرم گفتم گوشی رو بده زنگ بزنم 110
تا نور گوشی رو از تو ماشین دیدن در رفتن
برای من به شخصه این حرکت توهین خیلی خیلی خیلی بزرگی بود
آخه چرا ؟؟؟ منبه عنوان مادر چند فرزند و همینطور خواهرام با شرابط مشابه
نباید امنیت روانی / جانی و مالی داشته باشیم"
"دوست ديگري جواب اين خانم رو اينطور داده بودن: بعضی وقت ها حرکت هایی از خودمون نشون می دیم که در ذهن خودمون هیچی نیست و یا بهقول صاحب تایپیک بی محلی می کنیم غافل از این که عکس این عمل رخ می ده یعنی طرفمقابل فکر می کنه که شما دارید آمار می دید"
خوب البته اين خانمي که بچه هم دارند نمي تونن آمار به کسي بدن قطعا حالا من که صاحب تاپيک بودم از قضاوتهاي اشتباه ايشان صرف نظر مي کنم. اما از حق نگذريم حرف جالبي زدند:" یکی از چیزهای مهمی که در شروع یک رابطه مهمه زمان و مکان آشنایی هستش"
يکي ديگه از دوستامون هم گفته بودن: "خانمی ! درسته درگیر محدودیتهای زیادی هستیم
اما علی رغم این موضوع نباید منکراین باشیم که راههای اشنایی زیادی برای جوونا بازه"
سوال من اينه: جووناي خوب ما کجا بايد همديگه رو ببينن و بشناسن؟ از نظر من توي دنيا به اندازه ي هر پسر خوب يه دختر خوب وجود داره اما راه آشنايي اونا چيه؟ يا بهتر بگم کجاست؟
درسته که هنوز در بعضي خانواده ها آشنايي هاي سنتي وجود داره اما يکي از دوستان گفتن که اون هم مشکلات خاص خودش رو داره يکي از اون مشکلات اين هست که امروز روز ديگه کسي جرات نمي کنه دو تا جوون رو به هم معرفي کنه... چون اگه قضيه ختم به خير نشه همه چيز ميفته گردن معرف بيچاره...پس قبول کنيم که اين راه در جامعه ي ما که به قول يکي از دوستان راه خودشو گم کرده و نمي دونه مدرن هست يا سنتي و در شرايط کنوني تقريبا چيزي مثل بن بست هست!!!
پي نوشت1: مساله اي که من مطرح کردم ربطي به س ک س و آمار دادن يا ناز کردن و نکردن دخترا نداره پس لطفا وارد اين معقوله نشويد
پي نوشت 2: موضوع اصلي تاپيک اينه: دخترا و پسراي ما کجا بايد همديگه رو پيدا کنن....
پي نوشت 3: اگر دوست داشتيد بگيد با چه سبک ازدواچي موافقيد و يا خودتون چطور ازدواج کرديد
پي نوشت 4: نظر همه براي من قابل احترام است
"من پسر شاغلی رو سراغ ندارم که بعد از اتمام کارش بره خیابون دنبال عشق کم شدشبگرده بوده توی مسیر یه رابطه هایی صورت گرفته"
تمام رابطه هايي که براي ما شکل ميگيره بر حسب اتفاق صورت مي گيره...اما در هرحال اين رابطه اي که ايشون مي گن در مسير شکل مي گيره باز هم يک رابطه ي خياباني است... همين امروز يک مورد براي خودم اتفاق افتاد. اتفاقا من هم از محل کارم داشتم برمي گشتم که يک آقايي خيلي محترمانه جلو اومدن خودشونو معرفي کردن و درخواست آشنايي نمودند!!!
قابل توجه يکي از دوستان که درباره ي پست قبلي گفته بودن: " آدم با دهان غذا ميخوره نه با چشمانش" و منظورشون اين بود که من به طرف مقابلم آمار داده بودم که بياد به من پيشنهاد بده بگم که امروز اين آقا گفتند وقتي من از محل کارم خارج شدم ايشان مي خواستند آنطرف خيابان تاکسي بگيرند که متوجه من شدند و خيلي خوششان آمد و مدتي پشت سرم آمدند تابالاخره به خودشان اجازه دادند بيايند جلو و پيشنهادشان را مطرح کنند!!! نمي دونم شايد پشت سر من هم چشم دارد!!!!
به هر حال من پيشنهاد ايشان را قبول نکردم... ايشان از خود چنان سماجت به خرج دادند که اينجانب مجبور شدم مسير ي که مي توانستم تا خانه پياده بيايم و از باران مطبوع پاييزي لذت ببرم را سوار تاکسي شوم تا ايشان دست از سر من بردارد... حتما اگر تاکسي خالي بود سوار تاکسي هم مي شد!!!!
يکي ديگر از دوستان گفته بودند:" در رابطه با پسرا:
پسرا کلا عادتشونه بعد از ی مدت از جنس مخالف خستهمیشن.براشون تکراری میشه
و ولش میکنند
بعد بیشتر هدف پسرها از دوستی همون رفعنیاز جنسیه نه چیز دیگه(مگر در شرایطی که پایین گفتم
در رابطه با ازدواج:
کلا اگر پسری کسی رو برای ازدواج بخواد به این راحتی جلونمیره.
که مثلا بگه با من دوس شو.قطعا اگه هدفش ازدواج باشه رابطه باید خاص ترباشه"
خوب حالا سوال من اينکه که اين آقايي که هدفش ازدواجه بايد کجا يک دختر را ملاقات کند؟
محل کار؟ خوب ممکن است در محل کار دختر يا پسر ايده آل آنها وجود نداشته باشد.... خواستگاري؟
بله همين دوست گرامي گفتن:" از شیوهی حرف زدن شما معلومه که دوس دارین عشقتون رو از همین روابط دوستی پیداکنین
طرز فکرتونو باید عوض کنین
که اگر هم اینطور میخواید پیدا کنیدفک کنم تا اون موقع از همه نظر زیاد آسیب ببینین
به نظرتون زیبا نیست که شماعشقتونو برای اولین بار در مجلس خواستگاری ببینید
خوب بالاخره من متوجه نشدم ايشون که از طرز تفکر من انتقاد کردن و گفتن بهتره عشق رو در مجلس خواستگاري ببينيد چرا بعدش باز هم تغيير نظر دادن و گفتن: " یا اگر هم با رابطه ایباشه
مثلا پسر بسیار محترمانه به شما بگه که من از شما خوشم اومده و ی دوستیمعمولی باشه برای شناختن همدیگه نه بیشتر
و اگر خوشتون اومد از هم ازدواجکنین"!!!!!!
بايد بگويم طرز فکر من اين نيست که عشق را مي شود در خيابان پيدا کرد!!! بحث من اساسي تر از اين حرفهاست....
يکي از دوستان گفته بودند:" تو این دوره بخوای یکی رو پیدا کنی خیلی سخته . از جمله اینکه طرف آدم باشه . کهالان همه گرگ شدن .
من خودم تا حالا از این رابطه های دوست دختر و پسر نداشتم . خیلی دلم میخواست یکبار هم که شده تجربه کنم . چند روز پیش با چندتا از بچه هایسایت صحبت کردم داشتم ازشون مشورت میگرفتم . هم با پسرای سایت صحبت کردم هم دخترا اونا هم گفتن که اين چيزا رو قبول ندارن
تو زندگی نباید دنبال عشق بگردی بلکه خود اون عشق میاد سمتت . سرنوشت و تقدیر واینجور چیزا خودش دست به دست هم میده اون شخص مورد نظر رو جلو راهت میزاره . طوریهم هست که خودت متوجه میشی که این شخص برای تو هستش."
خوب من تا حدي با نظر ايشان موافق هستم ... اما دختر و پسرهايي را سراغ دارم که وقتي با آنها صحبت مي کنم مي گويند: در محل کارم هيچ جنس مخالفي که از او خوشم بيايد نيست... در خيابان هم شماره دادن درست نيست اهل مهماني و اينجور برنامه ها هم نيستم تا حالا هم کسي خيرش به ما نرسيده و کسي را معرفي نکرده است....وقتي يک دختر يا يک پسر فرصت آشنايي با کسي را ندارد چگونه مي تواند عاشق شود؟ من بر اين باورم که ما در زندگي خودمان مي توانيم انتخاب کنيم عاشق چه کساني شويم.... اگر من با پسري آشنا شوم که بدانم خلقيات خوبي ندارد نبايد در رابطه با او پيش بروم نبايد بگذارم عاشقش شوم و به خاطر احساسم از ملاکهايي که براي همسر آينده ام دارم صرف نظر کنم....البته اين عقيده ي من است...من به عشق افلاطوني معتقد نيستم
يکي ديگه از دوستان گفته بودن:"
راستش منم خیلی کنجکاوم که آقایون جواببدن....
شبیه همین موضوع تازگیها برای منم اتفاق افتاد که به شدت ناراحت شدم
یکی از دوستان قدیمیه من بعد از سالها همدیگه رو میدیدم
اومده بودمحمودآباد هتل نارنجستان و به دلایلی باید فردا صبحش برمی گشت تهران
برایدیدنمون هماهنگ کرده بودیم من از یکی دو تا شهر اونورتر باید میرفتم
تا برم شد 10 شب
برای اینکه به عنوان یک راننده خانم در جاده ها راحت تر باشم با دو تاخواهرام رفتم
خلاصه اینکه در برگشتن به سمت منزل
با اینکه در کمال سادگی ومتانت رفتیم یک گروه از همین آقایون !!!
با ماشینشون گیر دادن و از دم هتل مارو همراهی میکردن
البته همراهی که سراسر مزاحمت بود
نهایتا اینکه من بهخواهرم گفتم گوشی رو بده زنگ بزنم 110
تا نور گوشی رو از تو ماشین دیدن در رفتن
برای من به شخصه این حرکت توهین خیلی خیلی خیلی بزرگی بود
آخه چرا ؟؟؟ منبه عنوان مادر چند فرزند و همینطور خواهرام با شرابط مشابه
نباید امنیت روانی / جانی و مالی داشته باشیم"
"دوست ديگري جواب اين خانم رو اينطور داده بودن: بعضی وقت ها حرکت هایی از خودمون نشون می دیم که در ذهن خودمون هیچی نیست و یا بهقول صاحب تایپیک بی محلی می کنیم غافل از این که عکس این عمل رخ می ده یعنی طرفمقابل فکر می کنه که شما دارید آمار می دید"
خوب البته اين خانمي که بچه هم دارند نمي تونن آمار به کسي بدن قطعا حالا من که صاحب تاپيک بودم از قضاوتهاي اشتباه ايشان صرف نظر مي کنم. اما از حق نگذريم حرف جالبي زدند:" یکی از چیزهای مهمی که در شروع یک رابطه مهمه زمان و مکان آشنایی هستش"
يکي ديگه از دوستامون هم گفته بودن: "خانمی ! درسته درگیر محدودیتهای زیادی هستیم
اما علی رغم این موضوع نباید منکراین باشیم که راههای اشنایی زیادی برای جوونا بازه"
سوال من اينه: جووناي خوب ما کجا بايد همديگه رو ببينن و بشناسن؟ از نظر من توي دنيا به اندازه ي هر پسر خوب يه دختر خوب وجود داره اما راه آشنايي اونا چيه؟ يا بهتر بگم کجاست؟
درسته که هنوز در بعضي خانواده ها آشنايي هاي سنتي وجود داره اما يکي از دوستان گفتن که اون هم مشکلات خاص خودش رو داره يکي از اون مشکلات اين هست که امروز روز ديگه کسي جرات نمي کنه دو تا جوون رو به هم معرفي کنه... چون اگه قضيه ختم به خير نشه همه چيز ميفته گردن معرف بيچاره...پس قبول کنيم که اين راه در جامعه ي ما که به قول يکي از دوستان راه خودشو گم کرده و نمي دونه مدرن هست يا سنتي و در شرايط کنوني تقريبا چيزي مثل بن بست هست!!!
پي نوشت1: مساله اي که من مطرح کردم ربطي به س ک س و آمار دادن يا ناز کردن و نکردن دخترا نداره پس لطفا وارد اين معقوله نشويد
پي نوشت 2: موضوع اصلي تاپيک اينه: دخترا و پسراي ما کجا بايد همديگه رو پيدا کنن....
پي نوشت 3: اگر دوست داشتيد بگيد با چه سبک ازدواچي موافقيد و يا خودتون چطور ازدواج کرديد
پي نوشت 4: نظر همه براي من قابل احترام است